An I for an I: What about energy givers and energy takers?

“I only want to give something to someone if he gives me something back.”

Lately, people tend to divide people into ‘energy givers’ and ‘energy takers’. In order to select who they want to be around with.

-As if we always belong to one category.-

It is not new, however, that it helps people to categorize individuals because it allows them to think (fast) and make decisions. But it may be worrysome if we support each other in this line of reasoning.

Pursuing your own good is highly respected and selfishness becomes ‘a good thing’.

“I only invest in energygivers.”

We may want to nuance this line of reasoning by asking individuals where they want to invest in (you can also decide to invest in somebody who needs energy). Or when you feel able to invest in others. Because maybe, just maybe, this might also make you feel good in the long run. And it will also become highly respected.

And maybe, just maybe, we are obliged (or socially responsible) to help others and make sure we all survive and overcome shitholes.

And so the world might become a better place if we realize that we are in this together, and helping others does not have to be instrumental.

“I have to take care of myself first.” 

Consultants and coaches often draw the analogy with a plane crash – ‘always provide yourself oxygen first’. When you find yourself in a stress situation, this might be very valuable. But when are we in absolute stress? When are we thinking long term or only in the now?

What if you are not able to invest in one an other? It may help you to admit that you need someone to invest in you. Does it turn you into an ‘enerytaker’? No. It makes you human. And you might just realise that the person that needed ‘energy’ before is human too. He or she just needed energy.

The American dream versus (European) reality.

Although it can be ‘very nice’ to obtain your own goals and aspirations, it will also help you to develop and grow as a person to be altruistic and look at others not in terms of energy givers and takers, but in a different way.

If you want to keep it simple, we might categorize others in the following groups:

  • Energy (currently) wanters: able to give, but wanting to have some more
  • Energy (currently) depleters: not able to give at this moment: acute situation
  • Energy (currently) havers: able to share

This may allow individuals to change category from time to time and to feel down sometimes and dare to show and share this, as this will not exclude you from society as would be the case if you are an ‘energy taker’…

Loopbaan als doel of als middel?

Als je het woord carrière laat vallen, zeggen velen dat ze geen ambities hebben, of daar niet bewust mee bezig zijn. Het woord ‘loopbaan’ wordt dan vaak als neutraler gezien.

Een loopbaan gaat over achtereenvolgende functies die je bekleedt. We kunnen dus stellen dat iedereen een ‘loopbaan’ heeft. Sommige werknemers bekleden al 20 tot 30 jaar (of zelfs langer) dezelfde job of baan. Als je vraagt of de functie er nog steeds hetzelfde uitziet als jaren geleden, is het antwoord vaak ‘nee’.

Terwijl de term ‘carrière’ de connotatie heeft van een doel te zijn: ‘ik wil doorgroeien en ik ambieer die functie’, zouden we een loopbaan meer als een middel kunnen zien: ‘door verschillende functies te bekleden zorg ik ervoor dat ik tewerkgesteld kan worden op lange termijn’.

Het doel dat we doorgaans wel nastreven is ‘duurzame inzetbaarheid’. Dit gaat over het kunnen verkrijgen van een nieuwe functie, maar ook het kunnen behouden van een functie.

Duurzame inzetbaarheid als doel, een ‘loopbaan’ als middel.

Wanneer onze loopbaan ervoor zorgt dat we duurzaam inzetbaar zijn, kunnen we spreken over een ‘duurzame loopbaan’.

[to be continued]

Prikklok als oplossing voor te korte navelstreng

Zo’n drie a vier dagen op vijf werk ik van thuis uit. Ik probeer mijn werkplek te scheiden van mijn huishouden en heb daarvoor een afzonderlijk verdiep kunnen inrichten in onze woning.

48388520_1959855050718145_4823805609839165440_n
Voorlopig nog erg rommelige werkplek

Toch blijf ik er mee worstelen. ‘Even een wasje draaien’? ‘Even de buurvrouw helpen’? ‘Even een pakje ontvangen’? ‘Even het pakje uitpakken’? Verdorie! Ik laat me vangen door huishoudelijke taken. Of zo voelt het toch. ‘Dit zal me later zuur komen te staan en zal ik moeten inhalen’.

Ondertussen verdwijnt het verschil tussen mijn werkplek en huishouden en heb ik het wegwerken van dit verschil eigenlijk aan mezelf te wijten. Mijn werkplek verplaatst zich steeds meer naar ergens tussen de soep en de patatten. ‘Oja, even een rekeningetje betalen, dat neem ik er wel even tussen, dan is dat al gedaan’. 

Ik reken mijn werkuren uit en wil zeker tot 40 functionele uren uitkomen per week. Tegelijkertijd merk ik mijn dwaling: een ‘gewone’ werknemer die fulltime op het werk is, zal ook geen 40 effectieve werkuren presteren. Er komt vast ook wel eens een collega binnen springen of een vraag stellen, of die kijkt ook wellicht eens een uur (of twee of drie) voor zich uit. 

Ik probeer mijn ‘tekort’ qua werkuren wel weg te werken tijdens het weekend of de avond. Ik verzeil dan met mijn laptop in de zetel of aan de keukentafel. En dan komt het…

Dan blijkt de navelstreng met mijn kindjes te kort te zijn. Het liefst van al zouden ze terug mijn baarmoeder willen inkruipen. En ik ben erg dankbaar voor de liefde die ze me geven, maar dit trekt enorm aan mijn verantwoordelijkheidsgevoel en ook schuldgevoel over wat ik tijdens de week tussendoor nam. 

Ze blijven mij roepen: “mama mama mamaaaa”, ook als ik naast, achter, voor of onder hen zit. Ik kan niet dicht genoeg bij hen zijn. 

Het blijft een eindeloze worsteling. Ik denk dat ik voortaan een prikklok installeer aan de ingang van mijn ‘werkverdiep’. Zo kan ik het hele weekend door genieten van die te korte navelstreng zonder schuldgevoel…

Career transitions

Resistance – Acceptance – Resilience

[In progress – test]

Careers are built and shaped based upon events. These events can be labelled as ‘adversities’, ‘career shocks’, ‘job transitions’, ‘setbacks’, etc. The way in which we encounter or ‘not encounter’ these events depends upon a level of resistance and the process of these events depends upon our resilience. 

Loopbanen worden gevormd op basis van een opeenvolging van transities en veranderingen. Ook al blijft iemand tewerkgesteld in eenzelfde functie, toch is verandering en uitdaging eigen aan tewerkstelling over de tijd heen. Hoe we omgaan met deze verandering (zowel als organisatie als werknemer) bepaalt onze duurzame inzetbaarheid. 

When employees leave the organization, they take their knowledge with them. Their experiences in many different ways (knowledge, skills, attitudes, and other aspects) is difficult to make visible or tangible and often difficult to transfer to other employees. This mechanism can be labelled as ‘return on investment’. The organization invested in its employees and hopes to retain valuable information and experience.

When employees consider whether to invest in their staff or not, they are confronted with a ‘management paradox’: investing in employees also means ‘making our human capital more interesting for other employers’. 

From the point of view of an organization, it is part of our ‘corporate social responsability’ that we take care of our employees. This can be in the form of training for his or her job, but it can also be in the form of a social network in order to secure future employment. 

One of the popular discussions is about shared responsability regarding sustainable employability of employees. Do we need to take inititative as an employee? Or does the employer need to take the inititative? Let’s say that it is an two-way interplay between different stakeholders.

A social network appears to be one of the key mechanisms through which we can secure employment and sustainability in many different shapes and ways.

 

Welzijn na ontslag

Afscheid na ontslag

 

Literature

Peeters, E., Van de Ven, B., De Cuyper, N., Vlerick, P., & De Witte, H. (2014). Het motivationele proces van het Job Demands-Resources model bij vrijwillig en onvrijwillig ontslagen werknemers tijdens de opzegtermijn. Gedrag & Organisatie, 27(2), 213-231.

Career shocks and career resilience

A missed promotion, a bad annual review, a conflict, … They can all lead to or translate into career disruptions.

However… these “setbacks” may enable individuals to thrive and to regain passion and to build a great career, whatever that is.

When we look back at our past working experience and career steps, we often say: “that happened for the best”, although we were heartbroken when we were in the moment.

This blog will be about careers and all related things; from an individual perspective, from my own perspective, but with my scientific and psychological background.